برنامه‌ی توسعه‌ی سازمان ملل متحد، در سال 1991 ظرفیت‌سازی را ایجاد محیطی توانمند از طریق به کارگیری سیاست‌ها و چارچوب‌های قانونی مناسب، توسعه‌ی نهادی، مشارکت اجتماعات محلی (به خصوص زنان)، توسعه‌ی منابع انسانی و تقویت سامانه‌های مدیریتی تعریف کرده است. همچنین آن را فرآیندی مداوم و بلندمدت می‌داند که در آن همه‌ی عناصر و نهادهای اجتماعی اعم از اجتماعات محلی، نهادهای غیردولتی، نهادهای محلی خدمات‌رسان، مؤسسات حرفه‌ای و دانشگاهی و... مشارکت دارند. بر این اساس ظرفیت‌سازی در یک گستره‌ی عام، به‌معنای توسعه‌ی نهادی و در گستره‌ی محدودتر به‌معنای آموزش منابع انسانی در نظر گرفته شده است.
تشکل‌های غیردولتی به عنوان نهادهای میانجی‌گر و تسهیلگر و به پشتوانه اعتماد مردمی می‌توانند نیروهای مردمی و نیز منابع مالی و امکانات غیر نقدی را در جهت حمایت از گروه‌های آسیب دیده و در معرض آسیب و ارتقای آنها و در حوزه‌های مرتبط با گروه‌های هدف خود به کار گیرند. در سال‌های اخیر علیرغم رشد کمی سازمان‌های غیردولتی در ایران، بر توسعه کیفی آنها برای ارائه خدمات بهتر و مناسب‌تر به گروه‌های ذی‌نفع کمتر پرداخته شده است و یا فعالیت‌های انجام شده نیز از انسجام پویایی و پایداری خوبی برخوردار نبوده است. بررسی‌های میدانی نشان می‌دهد دوره‌های برگزار شده در راستای توان‌افزایی و توسعه ظرفیت سازمان‌های غیردولتی بیشتر معطوف به دوره‌های مهارت آموزی عمومی بوده تا دوره‌هایی که بتواند ضمن توسعه مهارت، به نقش و جایگاه اثر بخش آنها در تغییر و توان‌افزایی جامعه هدف، باورپذیری در نقش خود به عنوان نهادی اثربخش به ویژه در سطح شهرستان‌ها و مناطق دوردست و آسیب دیده کمک کند.
تقویت ارتباطات سازمانی میان سازمان‌های غیردولتی فعال درحوزه‌های زنان وکودکان در سطح ملی به‌ویژه در کلان شهرها از یک طرف و شناسایی ظرفیت سازمان‌های غیردولتی بومی در مناطق مختلف و نیازهای آموزشی آنها جهت اثر‌بخشی بالاتر در اجرای پروژه‌‌ها و برنامه‌ها، ایجاد ارتباط پایدار میان سازمان‌های غیردولتی می‌تواند ضمن توسعه کیفی فعالیت سازمان‌های غیردولتی درسطح محلی، زمینه تغییر نگاه و افق آنها را در ارتباط با گروه‌های ذی‌نفع و تحت پوشش فراهم آورد.
" موسسه نیکوکاری مجتبی معین " بر آن است که با طراحی و اجرای پروژه‌های پژوهشی، گامی پیشرو در راستای توسعه ظرفیت جامعه مدنی بردارد.
