از بدو به‌وجود آمدن ایده‌ی توسعه‌ی ظرفیت سازمان­‌های غیردولتی، این نهادها از طریق اقداماتی برای بهبود وضعیت سازمان پیگیری می‌­شده است؛ امّا با گذشت زمان، این قبیل اقدامات پراکنده در قالب گفتمان توسعه‌ ظرفیت سازمان‌­های غیردولتی خود را بازیافتند. البته این گفتمان همچنان نوپاست و حتّی در سطح شناخت واژگان نیز منسجم نیست. گواه بر این مدعا اینکه تاکنون «به مجموعه اقدامات بهبود توانمندی و توسعه‌ی فضای قابلیتی سازمان­‌های غیردولتی» مفاهیم گوناگونی مانند: «توسعه‌ی ظرفیت»، «توان‌افزایی» و یا «توانمندسازی» اطلاق می­‌شود؛ نه تنها در سطح گفتمانی، اجماعی بر سر مفاهیم وجود ندارد، بلکه در سطح غیرگفتمانی – شامل تمامی برنامه‌­های منظم و غیرمنظم توسعه‌ی ظرفیت - نیز وضعیت به همین شکل است و بازیگران دو طرف عرضه و تقاضای خدمات توسعه‌ی ظرفیت، گاه به مسائل مربوط به توسعه‌ی ظرفیت سازمان مواجهه عملیاتی متفاوت یا متضادی دارند. 

با توجه به این‌که تاکنون پژوهشی در زمینه‌ی وضعیت توسعه‌ی ظرفیت سازمان‌­های غیردولتی در ایران صورت نگرفته است، ما در " موسسه نیکوکاری مجتبی معین " برای تحلیل پژوهش حاضر، بر آن شدیم تا موضعی کاوشگرانه و اکتشافی اتخاذ کنیم.
این طرح پژوهشی با عنوان " تحلیل وضعیت توسعه‌ی ظرفیت سـازمـان‌هـ‌ای غیردولتی (بررسی سـمـن‌هـای فـعـال در حــــوزه‌ی گــروه‌هــای نابرخوردار)" به سرپرستی آقایان دکتر پیام روشنفکر و پیمان زینتی در سال 1398 انتشار یافت. در این گزارش ابتدا به بررسی اسنادی پیرامون مفهوم توسعه‌ی ظرفیت سازمان‌های غیردولتی پرداخته و برخی تجربه‌های جهانی مورد بررسی قرار گرفته است. پس از آن تاریخچه‌ی سازمان‌های غیردولتی و تجربه‌های توسعه‌ی ظرفیت آ‌ن‌ها در ایران مورد بررسی قرار گرفته و با طرح سؤالاتی در راستای این اسناد، مصاحبه‌ی نیمه‌ساختاریافته‌‌ای مختص به دو گروه هدف(سازمان‌­های عرضه‌کننده‌ی خدمات و سازمان‌­های متقاضی خدمات) تدوین شد. در پایان با انجام 13 مصاحبه‌ی انفرادی و یک بحث گروهی متمرکز، داده­‌های گردآمده به روش تحلیل محتوای کیفی پردازش شد.

برای اطلاع بیشتر از جزئیات این مطالعه و دیگر طرح‌های پژوهشی اینجا را کلیک کنید.